చెప్పిన మాట వింటేనా?

చెప్పిన మాట వింటేనా?

దేశం అంతా లాక్ డవున్ లో ఉంది. ఎవరూ బయటికి రాకండోయ్ అత్యవసరం ఉంటే తప్పించీ అని మొత్తుకుంటోంది ప్రభుత్వం. ఆ అత్యవసరం కూడా వైద్యం,ఆహారం తప్పించి మరోటి వద్దూ అంటోంది.

పోలీసులు పల్లెలనుంచి మరో పల్లెకి వెళ్ళే మార్గాలు కూడా మూసేశారు. అబ్బే అలా ఐనా వింటేనా? ఇంకా తిరుగుతూనే ఉన్నారు మోటార్ సైకిళ్ళేసుకుని. ఎందుకో తెలవదు.

నీళ్ళు,పాలవాళ్ళు,కరంటువాళ్ళు పనిచేస్తూనే ఉన్నారు. పోలీసులూ,డాక్టర్లు,నర్సులూ మనుషులేగా. పాపం వాళ్ళూ ఆహారం నిద్ర లేక రాత్రి పగలూ లేక పని చేస్తున్నారు. ఇంటిలో ఉండడి మహాప్రభో అని మొత్తుకుంటుంటే ఎందుకు బయట తిరిగి ముచ్చట్లు పెడుతున్నట్టు? ఇటలీ ప్రభుత్వం ఇక నా వల్ల కాదు, ఏం చేయలేనని చేతులెత్తేసింది. సరే పాకిస్తాన్ మొండికే పడింది. లాకు లేదు డవునూ లేదు, నా వల్ల కాదు, నా దగ్గర డబ్బులు లేవు, ఉన్నవాళ్ళుంటారు,పోయినవాళ్ళు పోతారననట్టు.

అరవై ఏళ్ళకితం మాట అదో పల్లెటూరు, ఊరంతా చక్కహా నిద్దరోతోంది.నేనొక్కణ్ణీ ఆఫీసులో స్విచ్ బోర్డ్ దగ్గర కూచుని ఉద్యోగం చేస్తున్నా! మొదటిలో చాలా ఆనందంగా ఉండేది, ఊరంతా నిద్దరోతోంటే మనం ఒకళ్ళం మెలుకువగా ఉండి ఉద్యోగం చేస్తున్నాం అని గొప్పగా ఉండేది. కాలం గడిచింది. ఇదేమి ఖర్మ? ఊరంతా నిద్దరోతుంటే నేనొక్కణ్ణీ మెలుకువగా ఉండడం అనిపించింది. మానవ మనస్తత్వంకదా! ఇలా రోడ్డున పడి ఉద్యోగం చేస్తున్న పోలీసులకి పెళ్ళాం పిల్లలు లేరూ? వాళ్ళకి హాయిగా ఇంటి దగ్గర కూచోవాలని ఉండదూ? డాక్టర్లు నర్సులకి అలా అనిపించదా?

రోడ్ మీద పని లేక ఊరికే తిరిగేవాళ్ళని చితక తన్నుతున్నారు పోలీస్, ఐనా తిరుగుతూనే ఉన్నారు, ఇదేమో? మనమూ ఇటలీలా ఐపోతామా? ఏమో ఏం రాసిపెట్టి ఉందో ఎవరికెరుక.