వివేచన-రసజ్ఞత.

 వివేచన-రసజ్ఞత.   

నిన్నటి టపాకి వచ్చిన లక్కరాజువారికామెంటుకి సమాధానం రాయబోతే టపా ఐపోయింది. నిన్నటి టపాకి తదుపరి మరియు అనుసంధానం. 

మొదటి ఉపమానంలో ఎదురుగా ఉన్నది నిశ్చలం,బుద్ధి లేనిది, అందుచేత వివేచన మనకే కావాలి. అది పైకి కనపడుతున్నట్టు అందమైనదో కాదో తేల్చుకోవలసింది మనమే!

 

ఇక రెండవదానిలో ఉపమానం బురదపంది కదులుతుంది, ఎలా కదులుతుందో మనం బుద్ధితో ఊహించాలి,దానికి నిశ్చయం ఉండదు. ఇక్కడా మనమే వివేకం ఉపయోగించాలి. ఉపమానం బురదపంది కాని అందంగా కనపడే బురద పంది లాటి మనుషులూ తారసపడతారు. వారు బుద్ధి ఉపయోగించరు, అందుచేత మనమే బుద్ధి ఉపయోగించి దూరంగా ఉండాలి. ఎంత దూరం అది తెలుసుకోగలగడమే విజ్ఞత, దానిని ఆచరించడమే రసజ్ఞత.  ఇది హార్వర్డ్ లోనూ ఈటన్ లోనూ నేర్పరు,నేర్పలేరు. అదంతే! వయసుతో చదువుతో వివేచన పెరగాలి,బుద్ధి పెరగాలి.  

ఇక మూడవదానిలో ఇద్దరూ చలనం,బుద్ధి ఉన్నవారే, చదువుకున్నవారే!  ఎదుటివారు మూర్ఖులు అని తెలుసుకోగలగడమే విజ్ఞత,ఎవరు మూర్ఖులు? దీనికిదివరలో సమాధానం చెప్పడం జరిగింది,వెతుక్కోవచ్చు.  అది తెలిసి ఎంతదూరంలో ఉండాలి? ఎంత మాటాడాలి ? ఎప్పుడు మాటాడాలి ? తెలుసుకోవడం విజ్ఞత , వీటిని తెలుసుకుని ఆచరించడమే రసజ్ఞత. 

త్వం శుంఠ అంటే త్వం అంటారు, ఇది లోక రీతి.    ఇది విజ్ఞత, చదుతో నిమిత్తం లేదు దీనికి. అందుకే చదువది ఎంతగల్గిన అన్నారు శతక కర్త! ఇదెవరిని ఉద్దేశించినది కాదు, ఎవరేనా భుజాలు తడుముకుంటే నాకు బాధ్యత లేదు. మన్నించండి.