సామాన్యుడి సణుగుడు-శాశ్వతం.

 సామాన్యుడి సణుగుడు-శాశ్వతం.

ఏది శాశ్వతం? ఏదీ కాదన్నదే సమాధానంట.మనకి కనపడే జంగమాలు,స్థావరాలు,ఉద్భిజాలు సర్వం ఎప్పుడో ఒకప్పుడు పుట్టినవే కాలంలో. అంచేత అన్నీ కాలంలో లయం కావలసినవే! కాలమే శాశ్వతమా? కాదు. మనకి శాశ్వతంగా కనపడే కాలాన్ని కూడా లయం చేసే శక్తి ఉంది. అదే శాశ్వతం. ఏంటో దీనికి అంతులేదు,ఆదీ లేదు.

నా తరవాత నేను సంపాదించిన ఇళ్ళు,పొలాలు,,బంగారం వగైరా వగైరా ఏమవుతాయి? అసలు నేనేమవుతాను? నేను పోయిన తరవాత ఏం జరిగితే నాకెందుకు? ఏమవుతానో నాకు తెలీదు కదా? మరి దేనికి చింత? అనుకోగలిగితే కొచ్చనే లేదు.కాని అలా అనుకోదే మనసు. నా తరవాత నా పేరైనా శాశ్వతంగా ఉండాలని తాపత్రయం. ఇది నాతోనే మొదలవలేదు. అబ్బో మానవజాతి పుట్టినప్పటినుంచీ ఉంది,ఈ ఆలోచన. 

 మహరాజులు,రాణులు గుళ్ళు కట్టించారు,చెరువులు తవ్వించారు, అన్న సత్రాలు పెట్టించారు, కావ్యాలు రాయించారు, కృతులు పుచ్చుకున్నారు, ఇలా చాలాచాలా చేసేరు. పోషణకై ఆస్థులిచ్చారు.  కలిగినవారు చేశారీ పని. వేశ్య కూడా ఈ పని చేసింది. బోగందాని చెరువు పేరుండిపోయింది,ఆవిడపేరు తెలియకపోయినా!

నా తరవాత ఏం జరగాలో విల్లు రాసాను, ఆస్థులు అలా పంచుకుంటారు,తగువు లేదు, రాయకపోయినా పంచుకుంటారు, మానెయ్యరు, ఇదో చాదస్తం అంతే! ఒక రోజేడుస్తారు లోకంకోసమే! అమ్మయ్య ముసలాడి గొణుగుడు తప్పింది,చాకిరీ తప్పిందని.ఆ తరవాత మరిచే పోతారు, సహజం, నేను తాతని గుర్తుపెట్టుకున్నానా? పేరెట్టుకున్న, గనక, గుర్తు అంతే!

అతి సామాన్యులు ఐతే గుడి మెట్ల మీద పేర్లేయించుకునీవారు. మెట్టుకి పావలా పేరు లో అక్షరానికి అణా ఇలా ఉండేవి.నేటికీ కొన్ని దేవాలయాలకి మెట్లు వాడుతున్నారు, వాటి మీద నేటికిన్నీ పేర్లు కనపడుతుంటాయి. మా తాతపేరు అన్నవరం గుడి మెట్లమీదుందోచ్! అని చెప్పుకునీవారూ ఉన్నారు.

ఇంత అశాశ్వత జగత్తులో మన రాతలో లెక్కా! ఉంటే ఎక్కడో మూలుంటాయి,లేదూ కొట్టుకుపోతాయి, కాలంతో. నాబ్లాగొకదాన్ని రెండేళ్ళ కితం వదిలేసా! అప్పుడప్పుడు చూస్తుంటా,తెరుస్తా! ఉందా? పోయిందా అని! ఇంకా ఉంది, చిత్రం ఎవరికో అవసరం, రోజూ పాతికనుంచి ఏభై హిట్లుంటాయి. ఎన్నాళ్ళుంటాయి? అదే తెలీదు :)